از عبدالله بن کعب بن مالک(رضی الله عنهما)روایت است که گفت:

پیامبر(ص)مدت سه سال بعد از بعثت خود مخفیانه به سر برد و در

سال چهارم دعوت خود را آشکار نمود. به مدت ده سال در موسوم

های حج دعوت مینمود ، و به دنبال حجاج در اقامت گاه های آنان در

عکاظ مجنه و ذی المجاز(1) رفته آنها را فرا می خواند تا از وی حمایت

نمایند،تا باشد پروردگارش را تبلیغ نماید ، و برای آنها اذعان می نمود که

پاداش این نصرت برای آنها جنت است. اما هیچ کسی رانمی یافت تا وی

را یاری و نصرت نماید، حتی از قبایل و جاهای آنها جداگانه می پرسید

وآنها را دعوت می کرد ، تا این که به بنی عامر بن صعصعه رسید ،اذیت

و آزاری را که از آنها دید از هیچ کس ندیده بود به حدی که او از نزد آنها

بیرون رفته بود ولی با این همه او را از پشت میزدند، تا این که به بنی

محارب بن خصفه رسید در میان آنها پیرمردی را یافت که یک صد و بیست

سال عمر داشت پیامبرخدا(ص) با وی صحبت نمود و او را به اسلام دعوت

نمودو از وی خواست تا از او حمایت نماید، تا پیام رسالت پروردگارش را

تبلیغ نماید. آن پیرمرد پاسخ داد:ای مرد قومت از احوال تو بهتر اگاهند به

خدا قسم کسی که تو را به خانه خود ببرد به این معناست که بدترین

چیزی را از«موسم»با خود برده است. بنابراین خود را از ما دور کن، ابولهب

که در این حالت ایستاده بود سخن محاربی را می شنید نزدش توقف نموده

گفت:اگر همه اهل«موسم»چون تو می بودند وی این دینی را که بر آن

است ترک می نمود ، او یک بی دین دروغگوست.محاربی پاسخ داد:تو

به خدا سوگند وی را از من خوبتر می شناسی چون وی برادر زاده و

پاره گوشت توست. بعد از آن محاربی افزود:شاید-ای ابوعتبه-وی دیوانه

شده باشد؟ و با ما مردی از روستا است که میتواند او را علاج نماید،

ابو لهب دیگر به او پاسخی نداد مگر این که چون پیامبر(ص) را می دید بر

قبیله و یا اهل قریه ای از عرب ایستاده است ، فریاد کشیده می گفت: وی

یک بی دین دروغ گوست(2)

1. عکاظ ، مجنه و ذی المجار از مشهور ترین بازار های مکه بود عادت عرب ها بر این بود که در اول ما ذی القعده الحرام عکاط را افتتاح می نمودند مدت بیست روز را در آنجا به سر می بردند و پس از آن به بازار مجنه آمده و ده روز را در انجا سپری می کردند

2. ابو نعیم ، دلائل النبوه ص 101 . در اسناد این روایت واقدی نیز هست