امام محمّد بن ادریس شافعی رحمه الله (۲۰۴ - ۱۵۰ هـ.)،

سومین امام از ائمه چهارگانه‌ی اهل سنت و یكی از درخشان‌ترین

چهره‌های علمی و دینی اسلام و مرجع گروه بزرگی از مسلمانان جهان

و علمای اسلام است كه در فروع و احكام فقهی آرا و نظریات او را ترجیح

می‌دهند. در مكه و مدینه و عراق نزد بزرگانی چون امام مالك، امام وكیع ب

ن الجراح و امام محمد بن حسن شیبانی و… علم حاصل كرد و به درجه‌ی

اجتهاد رسید. كتابهای ”الرسالة“ در اصول فقه و ”الأم“ از تألیفات مشهور

او هستند؛ هم‌چنین از ایشان كتاب حدیث ”مسند الشافعی“

و ”دیوان شعر“ بر جای مانده است.

از آن‌جایی كه ایشان یكی از امامان بزرگ اهل سنت و دارای جایگاهی

بس والاست، دیدگاه‌های ایشان نسبت به اهل بیت نیز در حقیقت

عقیده‌ی همه‌ی مسلمانان اهل سنت و گویای محبت خالصانه‌ی

ایشان به آل پیامبر صلى الله علیه وسلم می‌باشد

و پرده از دروغ فتنه‌پردازانی برمی‌دارد كه می‌خواهند

اهل سنت را دشمن اهل بیت معرفی كنند.

برای خواندن ادامه مطلب لطفا به( ادامه مطلب) مراجعه فرماید.

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده ای را گناهی سنگین رسیده بود یا گناهی مرتکب شده

ابود و گفت:پروردگارا گناهی کرده ام یا گفت گناهی به من رسیده

است پس مرا بیامرز!پروردگارش می گوید :آیا بنده ام می داند که 

پروردگاری دارد که گناه را می آمورزد و به گناه مواخذه می کند؟

بنده ام را بخشیدم . سپس آن بنده برای مدتی به خواست پروردگارش

گناهی نمی کند  سپس مرتکب گناه می شود و شاید(راوی)گفت

که به او گناهی می رسد. می گوید !پروردگارا!! گناه کرده ام

یا گناهی به من رسیده است گناهی دیگر :پس گفت(بنده ات را بیامرز)

خدا می گوید .................

برای خواندن کامل مطلب اطفا به(ادامه مطلب)بروید.